Franciszek Ignacy Wysocki, urodzony 27 grudnia 1678 roku w Żukowie, a zmarły 14 lipca 1728 roku w Toruniu, był osobistością o znaczącym wpływie na życie religijne i prawne swojego czasu. Był księdzem katolickim, który posiadał tytuł doktora obojga praw, co czyniło go specjalistą w dziedzinie zarówno prawa kanonicznego, jak i cywilnego.
Jako kanonik warszawski, wrocławski i chełmiński, Wysocki odegrał kluczową rolę w strukturach kościelnych w Polsce. W swoim zawodowym życiorysie posiadał również nominację na biskupa pomocniczego diecezji chełmińskiej, co podkreśla jego znaczenie oraz wzniosłość pozycji w hierarchii kościelnej tamtych czasów.
Życiorys
Franciszek Ignacy Wysocki pochodził z rodziny o szlacheckich tradycjach, należącej do rodu herbu Leliwa. W 1702 roku przyjął święcenia kapłańskie w diecezji warszawskiej. Z czasem pełnił różne funkcje, w tym kanonika w Warszawie, Wrocławiu oraz później w Chełmnie. W 1728 roku został prekonizowany na biskupa pomocniczego diecezji chełmińskiej, jednak nie udało mu się przyjąć sakry biskupiej. Zmarł 14 lipca 1728 roku, zaledwie miesiąc po nominacji, w Toruniu, w klasztorze ojców Jezuitów.
Jego miejsce spoczynku znajduje się w katedrze św. Trójcy w Chełmży, gdzie możemy zobaczyć owalne epitafium upamiętniające jego osobę. Na czarnej marmurowej tablicy widnieje złocony napis, który przypomina o jego zasługach i znaczeniu w historii Kościoła.
Przypisy
- Marian Dorawa: Chełmżyńska Katedra Świętej Trójcy. Kraków: Wydawnictwo Fides, 2003 r., s. 111. ISBN 83-89016-20-6.
- a b Sufragani chełmińscy. Gazeta toruńska z 07.11.1905 r. Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 25.01.2012 r.]
- a b Franciszek Ignacy Wysocki [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 27.01.2012 r.]
Oceń: Franciszek Ignacy Wysocki